suçlu ayağa kalk!
haksızlığın kıyametini gördük, bu mu kanun-hak?
sabah gün ışığına; “günaydın!” demem bile yasak
mavi bulutlara, göçmen kuslara el sallamam yasak
her dalda sevişen serçelere, çöpte kısmetini arayan
öksüz, yetim ve yitik çocuklara dokunmam da yasak.
bu an; asrın yüz karası, kanayan şiir-tan kızılı mor şafak
alnında şiir yazılı, o dilek ağacı gölgesinde düşe yatmak
ve korkulu düşlerimde; “ben özgürüm!” diye sayıklamak
yasaklanan hayallerim, düşlerim, gülüşlerim yanan kitap
düşünce suçu işlemeye karar verdim, düşünmek de hak.
dursun özden
