Soma-Koma-Toma “Kara Şiir”

74k

Soma tomaya karşı

Kömür-ün “K” sı yandı, ömür söndü

Daha on yedisinde ölümü tatmakta

Soma’da-isyandadır madenci anası

“Oğlum erken öldün-sırayı bozdun”

“Anne oğlumun adı ‘dursun’ olsun”

Dursun hiç durmasın diye-adı yaşar

Can baba-can suyun sebil-dağı aşar.

Fırat o dağı da delecekti-şirin-şiirin

Murat’ın üstüne dağ yaslandı-in in

Ferhat delikan-yıkık dağın desteği

Venüs-mavi bulutlar karardı-yağdı

Hüzmesizdi yağız atlar, ışık sağdı.

Bareti ve çizmeyi o tabuta astı-sar

Ayağı ve başı aynı kafesteydi-dar

Harman yeri tabutluk ve gömütlük

Kömürlüktü-o cehennem ateşi-kor

Kazmacı yazgısına, bir küfür bastı

Erken ölümü-kara mustafa’ya sor.

Kırkağaç-kınık-umut nöbette-sepette

Biri gelindi-biri asker-çoğu da yetim

Kör kandil-uyaklı gece, yitik zaman

Al kazmayı eline-vur katilin beline

Madenci murat, temiz ve yalçın-dı.

Düngür zamanı, tan çiçeği gökçe

Kara kalemle yazılan mektup-ay

“Kara kaş gözlerin elmas” yanay

Kara elmas alınyazısı-yüz karası

Kara bize, ak elmas size, zehirli

Ölüm bize, artı değer size – kirli

Tumba’da kavrulan nasırlı ömür

Yer çekimine inatça-ters akan su

Kanlı gözyaşı-iç yangını: kömür.

Bu toprağın altı da-üstü de kara

Talan-yer ayağımızın altında yara

Yalan-yerin yedi kat altındayız-ara

Ah! yok yere ölmek kader mi-haşa

Soma, toma ile yüzleşti ama-şu faşo.

Acı-yandı yürek-dayanıştı yüce emek

Yastadır küba-mali-kore-bartın-erfelek

Hayat denilen şu kavgada-onurlu isyan

Bu nasırlı ellerin yumruğu-havada-o an

Uğur ola kardeşim, on altı vardiyası-kan.

Toprak ananın vagonu-derin yanan nefes

Sözün bittiği son ocakta-kanayan yanık ses

301 madencinin-ilk karanlığa süzülen çığlığı:

“Seher yeli çık dağlara-güneş topla bizim için…”

Dursun Özden, 16 Mayıs 2014

www.dursunozden.com.tr

 

Cevapla

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Required fields are marked *

*

shared on wplocker.com