kara delik
dünyam kararıyor, o kara delik kanıyor
kan damlar yüreğime, gönlüm yanıyor
ay sallandı yine, deprem, yangın kime
dünyanın sigortası, ayın şavkı vuruyor
delikler çoğalıyor, yer küremiz ısınıyor
çukur, çukur içinde, o magma sanıyor
sibirya yamal, taz, o taymir kara deliği
metan gazı-dünyanın sonumu geliyor?
anadolu’nun tadı, tuzu ve mavi gözü
kurak mevsimin nasırı-çatlayan yüzü
susuz kara-pınar, morardı meke gölü
obruk kara-delik, ova çığlığı-son sözü
ve iklimler de değişti, mevsimler karıştı
tüm göçmen kuşlar, yel-kovan ile yarıştı
kar, kora dönüştü ve yaşam ışığı söndü
ve anayasa’nın ilk işi: doğa hakkı barıştı
ilk kitabın, son ayracı; tek nefeslik ömür
dolunay’a ne diyeceğim? işler beni aştı
bu vahşete dur de-kitap oku-meydan oku!..
dursun özden
www.dursunozden.com.tr
