ateş ve su
suyun seferinde-ateşin cenginde, şiirin o çim yeşili renginde
roman kızın fır fır etek, allı basma dansında, dengi denginde
ak-ortadeniz’in tam ortasında, bir avuç gökyüzü ateşini öptü
tarlada öğle yemeğinde; su-ateş-şiir ve resimden ötesi çöptü
ve su; güler eliyle, kor ateşli şiirin resmini yaptı
kam ateşi, nevruz alevi yüceldi; ateş suya taptı
can baba’ya; datça dar, ateşim var, suyum yok
göğü yalayan gönül yangını sönmeli-sebep çok
ateş suyu dost bilir ama ateş suyu öpünce ölür
ve kor ateşe inat, suyun dört hali-bir bir ölçülür
sevdalı mevsimler; sıvı-katı-gaz ve aşkla değişir
ateşli dünyanın üçte ikisi su, yeniden yazılan şiir
ey! can baba sen ki; şiir alayı dervişi, o yüce pir
o ayazma ateşine: “gülen su gibi azize ol” denir
“akıl benim-fikir benim-bu can benim, deli ya da veli olsam kimene?”
yoksul ama gönlü varsıl, yoleri-aksakal bilge derviş, kötülüğe direne.
dursun özden
www.dursunozden.com.tr
