haylaz
-1-
nesimi’ye dil-hallacı’ya kül-pir sultan’a gül atma zıtlığı
mesih; bilinmeyen o kutsalı bekleyen, kör insan kıtlığı
sürgün düş; “gün olur asra bedel” kesik başa geçirilir
mankurt olur-zombi olur-kafa tasına sarılır-o ölü dirilir
anımsa; ötüken çağı, ata-beyit ağı, unutma tanrı dağı!
anımsa; ürkün çığlığı-seherde tançiçeği alı-göğ kırağı
bozkırın bilge kalemi; cengiz aytmatov, neden ağladı?
bilge tonyukuk; göktanrı umay, taşkitap’a bel bağladı
-2-
ben; kara toprağa sevdalı, sazına ağdalı, veysel
ben; kafa derisi yüzülen, unutkan mankafa değil
ben; hallacı mansur-imam hüseyin kefil-ehlivukuf
ben; o susuz-kuru kuyuda, umudu yeşeren yusuf
içimdeki derin, kör kuyudayım, kendime küstüm
düşüme düşen, o sırdaş düşlerin ardına düştüm
kara dağlar-kar altında, düşe yattım-paslandım
ah! yine sevdalandım-gönül dağına yaslandım
ben ki; söz dinlemez, haylaz bir gezgindim
ve dağlar dağlara selam durdu-uslandım
dursun özden
www.dursunozden.com.tr
![](http://www.dursunozden.com.tr/wp-content/uploads/2023/04/aytmatov-971x728.jpg)