uslanmaz zaman
“korkma, sönmez, bu şafaklarda” durma, koş-coş
tan çiçeği taç yaprağında-güneşi öpmek pek hoş
zamansız güneş tutuldu, yıldız kaydı
gece kanadı-mavi yandı-ay sallandı
kor ala şafak, dar ağacına yaslandı
seher yeli ile kırılan kalemler ıslandı
o suskun korku uslandı-susuz çelik
ve tembel yürek, kodeste paslandı
ve dağlarda özgürlük ateşleri yandı
ah!.. inleyen türküler acıdı, al kandı
o üç fidandı ve bin çığlık yankılandı
dansta, zikirde; o alev alev yanandı
o kutsal şamandı ve ağız dolusu gülen
hıçkıra hıçkıra ağlayan; insandı-isyandı
korkmayan, sönmeyen, o bir deli kandı
bir türlü uslanmadı, o kükreyen aslandı
konuşan o akça taşın nefesi, suyun türkçesi
şiirin sırdaş sesi ya da aşk zamanı salı ertesi
kaynağına akan deli ırmak-asi ve çağlayandı
oysa uslanmayan tek nefeslik ömür zamandı
ve halay başı turfandı, candı; o ulubey
şenlik zamanı; he heyde, hey hey!..
dursun özden
www.dursunozden.com.tr
